Abraham Bzowski (1567 – 1637)

Dominikanin, sławny historyk kościelny, teolog i mówca. Studiował w Krakowie i  Mediolanie,  w Rzymie otrzymał stopień bakałarza. Był wykładowcą w studium zakonnym w Mediolanie, Bolonii i Krakowie. Piastował różne urzędy zakonne: w Poznaniu i Płocku był kaznodzieją, we Wrocławiu i Krakowie przeorem, w Warszawie założył  kościół i klasztor księży Dominikanów na Nowym Mieście. W Rzymie z polecenia papieża zajmował się historią kościoła ( lata 1198 -  1572).
 

Dzieło włoskiego teologa Isidoro Chiari  (1495 – 1555), benedyktyna z Monte Cassino, później biskupa Foligno. Egzemplarz dedykacyjny Abrahama Bzowskiego dla klasztoru dominikanów w Krakowie.

Książka była pierwotnie własnością Bzowskiego, o czym świadczy zapis na karcie tytułowej: Fr[ater] Abraham Bzovius Ordinis P[rae]dicat[orum] A[nn]o [15]94. Widnieje też jego donacyjny superekslibris. Na okładzinie górnej wśród dekoracji typu dywanowego: herb Ostoja w kartuszu,  w otoku wytłoczona  łacińska sentencja „Frustra vivit qui nemini prodest”  (Na próżno żyje ten, kto nikomu nie przynosi pożytku) . Poniżej tłoczenie: F[rater] Abraham Bzovius Bibl[iothecae] Ss[anctissi]mae Trinitat[is] D[ono] Decl[it] A[nno] D[omini] MDC [1600]. Własność dominikanów krakowskich potwierdza też zapis na karcie tytułowej: „Conuen[tus] Cracouien[sis] S [anctae] Trinitatis Ord[inis] Praedicatorum”. Obok informacja, że wolumin zakupiony przez Romana Krupskiego „Emptus liber iste per R[everendum] P[atrem] Romanum Krupski professum” znalazł się w klasztorze łysogórskim.”M[o]n[aste]ry S[anctae] Crucis Calvi Montis Ord[inis] S[anct] Bened[icti]”.

Oprawa: deska, skóra cielęca brązowa, tłoczenia ślepe i złocone, resztki klamer – XVI w.