Przykład cenzury zakonnej

Skrócona wersja słynnego dzieła „Bibliotheca Universalis” znanego bibliografa i polihistora szwajcarskiego (1516-1565), zwanego ojcem bibliografii powszechnej. Jest to zestawienie nazwisk autorów wraz z wykazem dzieł. Przykład cenzury zakonnej.

W tekście liczne zakreślenia i inne znaki ingerencji zakonników. Na karcie tytułowej obszerna informacja : obok nazwisk autorów dopisane „auctores damnati” [autorzy zakazani], poniżej „opus prohibitum” [dzieło zakazane]. Jest tam również obszerna wypowiedź na temat indeksu ksiąg zakazanych i zachęta do korzystania z nich. W notatce widnieje także informacja, że dopuszcza się możliwość użytkowania po odpowiednim „oczyszczeniu”. W tekście liczne ślady „oczyszczenia” – powycinane karty, zamazywanie atramentem, zalepianie stron białym papierem.

Książka z biblioteki klasztoru, ręką zakonnika widnieje zapis na karcie tytułowej“Ex libris Bibliothecae Monasterii S[anctae] Crucis in Calvo Monte O[rdinis] S[ancti] B[enedict]”.

Oprawa charakterystyczna dla bibliotek klasztornych. Wykorzystany wtórnie pergamin z rękopisu z zapiskami neumatycznymi (dwubarwny).

Oprawa: tektura, rękopis muzyczny – XV w.