Rękopis, przepisany w większości w 1465 r. przez benedyktyna ze Świętego Krzyża Jana z Kamieńca, przeznaczony był do codziennego użytku w klasztorze. Zawiera między innymi dwa dzieła benedyktyna Bernarda z Montecassino: Expositio regulae sancti Benedicti i Speculum monachorum, Ars moriendi Mateusza z Krakowa i inne teksty dotyczące życia zakonnego. Później dopisano drobne teksty w tym indult dla klasztoru świętokrzyskiego wystawiony przez legata soboru bazylejskiego Hieronima z Pragi. Po kasacie klasztoru rękopis należał do biblioteki Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk i po powstaniu listopadowym został wywieziony do Petersburga, skąd powrócił w latach trzydziestych XX w.